In het Rijksmuseum voor Volkenkunde raakte ik, Piet Lepelaar, al op jonge leeftijd gefascineerd door de expressieve maskers die mij vanuit de vitrines aanstaarden. Jaren later begon ik mijn eigen collectie, sindsdien ben ik altijd op zoek naar authentieke stukken.
In 1987 begon ik bij “Joop Visser Reclame” in Leiden en leerde van mijn atelier chef, een franse meester decorateur en kunstenaar, de fijne kneepjes van het vak. Er ontstond een jarenlange samenwerking en vriendschap, in deze periode werd ik vaak “Spatule” genoemd. Tegelijkertijd tekende ik strips en cartoons voor winkels en bedrijven, waaronder TNO. Mijn ontworpen T-shirts voor de EK-voetbal 1988 lagen in de schappen van winkels in het hele land.
Na 12 jaar vertrok ik naar “Hans Uljee” in Alphen a/d Rijn. Het management bleek op Amerikaanse leest geschroeid. Accountmanagers werden met bosjes overspannen en de werkvloer was onderbezet waardoor het maken van 70 overuren in de week geen uitzondering was. Ik werkte op de automatische piloot en wist vaak niet welke dag het was en zelfs niet of het dag of nacht was. Nadat een collega s’nachts achter het stuur in slaap viel en tegen een boom tot stilstand was gekomen nam ik ontslag.
De jaren daarna werkte ik als grafisch vormgever, na verloop van tijd namen de stress en werkdruk toe en volgde er een onvermijdelijke burn-out. Na een periode waarin ik tot op de bodem ben gegaan met mijzelf nam ik het besluit om van Tribale Kunst mijn beroep te maken en in Januari 2013 startte ik Tribal Art Finder.
In april 2013 maakte ik van een afgetrapte fiets een masker, deze werd tentoongesteld op Velo signatures en gepubliceerd in Los Magazine. Na 28 jaar vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Door de burn-out met daaraan gekoppelde depressie droeg ik zelf regelmatig een masker, zag er van buiten vrolijk uit maar van binnen voelde ik een ongeleste onrust….. Ik werk met gerecyclede materialen, kapotte machines die net als mijzelf jaren lang dienst hebben gedaan en uiteindelijk zijn gedumpt. Er ontstaan maskers en beelden met tribale invloeden die tevens cartoonesk/robotachtig aandoen. Ze toveren een glimlach op het gezicht van de toeschouwer, daar is het me om te doen, niets meer en niets minder.
Klik hier voor de foto’s.
